Jednym z niezwykle silnych czynników, dzięki któremu mieszkańcy krajów Europy Środkowej są tak blisko siebie kulturowo i mentalnie, jest bogata wspólna historia, a także wspólne tło historyczne przeżywania religijności. Wspólne cechy przeżywania religijności odnaleźć można już w starożytnych kontekstach historycznych – czyli z IX wieku. Jest to czas przybycia św. Cyryla i Metodego na nasze ziemie. Ci święci bracia z Tesaloniki wnieśli do naszych narodów pisarstwo, edukację, kulturę, a przede wszystkim chrześcijaństwo.
Dla mieszkańców Europy Środkowej kultura pielgrzymek i wędrówek jest nadal bardzo bliska. Poprzez pielgrzymki wzmacniana jest tożsamość narodowa i chrześcijańska, budowane są wspólnoty i wspólnoty, budowana jest pierwotna kultura każdego kraju. W wielu miejscach pielgrzymkom nadal towarzyszy bogaty program kulturalny, muzyka ludowa czy stroje z epoki pielgrzymów.
Choć w czasach niedawnych reżimów komunistycznych, które trwały aż do 40 lat, brutalnie tłumiono przejawy jakiejkolwiek pobożności, pielgrzymki i pielgrzymki nie zniknęły. Przekształciły się w inne warunki: ludzie podróżowali w małych grupach. Ludzie masowo udali się do świątyń narodowych – pomimo groźby represji ze strony reżimu komunistycznego. Pielgrzymki stały się wręcz symbolem oporu wobec reżimu (np. pamiątkowa pielgrzymka na Velehrad w 1985 r., która dla Słowaków i Czechów zwiastowała upadek ówczesnego reżimu).
Projekt jest efektem współpracy środkowoeuropejskich uczelni z pasjonatami podróży.
Dziękujemy Funduszowi Wyszehradzkiemu za wsparcie finansowe.
